TFP – درمان متمرکز بر انتقال: آینه‌ای برای بازشناسی خویشتن
– «انگار یه بخشی از وجودم یا عاشقت می‌شه، یا ازت متنفر می‌شه… حد وسط ندارم.»
– «و این احساس، فقط در مورد من نیست… اینجا توی اتاق درمان، داره خودش رو نشون می‌ده. بیایید با هم بهش نگاه کنیم.»
– «می‌ترسم دوباره تَرکم کنین… مثل بقیه…»
TFP (Transference-Focused Psychotherapy)
درمانی‌ست مبتنی بر روان‌تحلیل‌گری معاصر، برای درک و تحول الگوهای ناپایدار و شدید روابط درونی و بیرونی.
رویکردی تخصصی برای اختلالات شخصیت، به‌ویژه اختلال شخصیت مرزی (BPD)، که رنج عمیق از خشم، رهاشدگی، بی‌ثباتی هیجانی و روابط پُرنوسان را با خود دارد.
در TFP، باور بر این است که ما بخش‌هایی از خود و دیگران را درونی‌سازی کرده‌ایم:
«مادر مهربان»، «پدر بی‌اعتنا»، «خودِ دوست‌داشتنی»، «خودِ بد و شرمنده»…
و این بخش‌ها، در ناخودآگاه ما، همچنان فعال‌اند و بر روابط فعلی سایه می‌اندازند.
در اتاق درمان، این تکه‌ها دوباره زنده می‌شوند – در ارتباط با درمانگر. به این پدیده می‌گویند انتقال (Transference).
TFP از همین “صحنه‌ی زنده‌ی رابطه” استفاده می‌کند؛
نه برای قضاوت، بلکه برای شناخت، معنا دادن، و ادغام بخش‌های گسسته‌ی روان.
چه اتفاقی در TFP می‌افتد؟
درمانگر با مرزبندی دقیق، حضور پایدار و توجه فعال، فضای ایمنی می‌سازد.
افکار، احساسات و فانتزی‌هایی که نسبت به درمانگر به‌وجود می‌آیند، بررسی می‌شوند.
درمانگر با کمک به مراجع برای «دیدن» و «معنا دادن» به این تجارب درون رابطه درمانی، به ادغام بخش‌های متضاد روان کمک می‌کند.
به‌تدریج، مراجع به خودی پیوسته‌تر، روابطی پایدارتر، و احساساتی قابل‌پیش‌بینی‌تر دست می‌یابد.
TFP یعنی نگاه‌کردن به خود، در آینه‌ای که رابطه با درمانگر فراهم می‌کند.
یعنی تبدیل دوگانه‌ی «یا کاملاً خوب – یا کاملاً بد» به واقعیتی انسانی، پیچیده، و پذیرنده.
TFP درمانی برای کسانی‌ست که آماده‌اند با پیچیدگی روان خویش روبرو شوند.
جایی که رابطه، نه فقط زمینه‌ای برای درمان، که ابزار اصلی دگرگونی‌ست.
منابع علمی معتبر:
- Kernberg, O. F. (2004). Aggression in Personality Disorders and Perversions
- Clarkin, J. F., Yeomans, F. E., & Kernberg, O. F. (2006). Psychotherapy for Borderline Personality: Focusing on Object Relations
- TFP-NYC.org (Weill Cornell Medical College) <This message was edited>
