درمان فردی (بزرگسالان): آغوشی آرام در دل طوفان زندگی
– «نمی‌دونم چرا این‌قدر خسته‌م… انگار یه جایی درونم همیشه در حال دویدنه.»
– « تو این اتاق، می‌تونم برای اولین‌بار، بدون ماسک حرف بزنم…»
– «دلم می‌خواد بدونم کی‌ام، چی می‌خوام، و چرا همیشه گیر می‌کنم.»
اینجا، آغاز درمان فردی‌ست؛
نه فقط برای «حل‌کردن مسئله»
بلکه برای شنیدن صداهایی که در هیاهوی روزمرگی، بی‌صدا مانده‌اند.
فرایندی تدریجی و انسانی،
که در آن، فرد در آینه‌ی رابطه‌ی درمانی، خود را از نو می‌بیند.
در اردیبهشت، روان‌درمانی فردی را تکیه‌گاهی برای عبور از تنهایی درونی، و فرصتی برای ساختن زیستی آگاهانه‌تر می‌دانیم.
جایی برای توقف، تأمل، و حرکت آرام در دل آشفتگی.
در این مسیر، چه می‌کنیم؟
با همراهی درمانگری متخصص، آموزش‌دیده و همدل،
فرد به کاوش در ابعاد مختلف تجربه‌اش می‌پردازد:
از اضطراب‌ها، خلق‌های فرسوده، نارضایتی‌های مزمن،
تا روابط پیچیده، بحران‌های هویتی، یا معناجویی‌های عمیق.
رویکرد درمانی با توجه به نیاز هر فرد،
از میان روش‌های معتبر و مبتنی بر شواهد برگزیده می‌شود:
– درمان شناختی-رفتاری (CBT)
– روان‌درمانی پویشی
– طرح‌واره‌درمانی
– درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)
– و دیگر رویکردهای تلفیقی که بر پایه‌ی علم و انسان‌مداری شکل گرفته‌اند.
در روند درمان، فرد می‌آموزد:
– افکار و احساساتش را بشناسد و معنا کند،
– ریشه‌ی الگوهای تکرارشونده را بیابد،
– مرزها، انتخاب‌ها و مسئولیت‌هایش را بازبینی کند،
– و در نهایت، با خود و جهان، رابطه‌ای اصیل‌تر بسازد.
ما باور داریم:
روان‌درمانی فقط برای عبور از بحران نیست؛
بلکه برای رسیدن به زیستی ژرف‌تر، آزادتر و روشن‌تر است.
