اختلالات شخصیت یکی از مشکلات رایج در رواندرمانی و روانپزشکی هستند. در سالهای اخیر، بهخصوص بعد از تغییراتی که در راهنمای تشخیصی اختلالات روانی (DSM-5) رخ داد، توجه بیشتری به این اختلالات شده است.
تأثیر دوران کودکی بر اختلالات شخصیت
مطالعهای نشان داده که تجربیات تلخ دوران کودکی مثل بدرفتاری، مشکلات خانوادگی یا زورگویی همسالان، میتواند با اختلالات شخصیت گروه C (شامل شخصیتهای اجتنابی، وابسته و وسواسی) ارتباط زیادی داشته باشد. جالب اینجاست که این تأثیر با گذشت زمان کمتر میشود.
پارانویا؛ نگرانی فراتر از یک اختلال
تحقیقات دیگر نشان داده که «پارانویا» یا شک و بدگمانی، فقط مختص یک اختلال نیست بلکه در بسیاری از اختلالات شخصیت مختلف دیده میشود، از جمله اختلالات مرزی، خودشیفته و اجتنابی.
ویژگیهای شخصیتهای پیچیده
مطالعات جدید درباره افرادی که اختلالات پیچیده شخصیت دارند، نشان میدهد که این افراد ممکن است ترکیبی از ویژگیهای مختلف شخصیتهای دیگر را داشته باشند، مثل دوری از دیگران، نگرانی بیش از حد و بیثباتی هیجانی.
چالش تنظیم احساسات در اختلال شخصیت مرزی
یکی از بارزترین ویژگیهای اختلال شخصیت مرزی، مشکل در کنترل احساسات و رفتارهای ناگهانی و آسیبزننده است. تحقیقات نشان میدهد که این افراد در کنترل هیجان و کنار آمدن با احساسات منفی خیلی مشکل دارند و این موضوع به تجارب سخت دوران کودکی و روابطشان با مراقبان اولیه بازمیگردد.
راههای درمان و امید به بهبود
رواندرمانی، به ویژه درمان طرحوارهای، در بهبود اختلالات شخصیت مؤثر است. برخی مطالعات نشان دادهاند که درمانهای گروهی برای اختلالات اجتنابی و وابسته نتایج خوبی داشتهاند. همچنین درمان سالمندان مبتلا به شخصیت مرزی با این روش باعث کاهش باورهای منفی و نشانههای اختلال شده است.
درمان نوجوانان و اهمیت ذهنسازی
اگرچه پژوهشها هنوز محدود است، اما درمانهای مبتنی بر «ذهنسازی» برای نوجوانان با ویژگیهای مرزی نویدبخش بوده و به کاهش رفتارهای آسیبزننده کمک کرده است.
مشکل ترک درمان در بیماران مرزی
یکی از مشکلات بزرگ در درمان اختلال شخصیت مرزی، ترک زودهنگام درمان توسط بیماران است. مطالعات نشان میدهد که وقتی رابطه بیمار و درمانگر ضعیف باشد یا بیمار رفتارهای خصمانه داشته باشد، احتمال ترک درمان بیشتر میشود.
اختلال شخصیت و PTSD؛ آیا با هم تداخل دارند؟
برخلاف تصور رایج، تحقیقات نشان داده که داشتن اختلال شخصیت همراه تأثیری منفی روی روند درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ندارد.
منبع: onlinelibrary.wiley.com