ما می‌دانیم که تجربه اتفاقات آسیب‌زا، مثل خشونت، جنگ، یا فجایع شخصی، می‌تواند به شخصیت آدم‌ها آسیب بزند. اما چیزی که کمتر درباره‌اش می‌دانیم، این است که این تأثیرها چطور در دوران سالمندی ادامه پیدا می‌کنند.
پژوهش تازه‌ای سعی کرده این موضوع را بررسی کند، آن هم با نگاهی دقیق‌تر و با استفاده از روشی نوین به نام مدل جایگزین اختلالات شخصیت (AMPD). این مدل دو چیز را بررسی می‌کند:
- عملکرد شخصیت (مثل اینکه فرد چقدر خودش را می‌شناسد یا روابطش با دیگران چطور است)
- ویژگی‌های ناسالم شخصیت (مثل گوشه‌گیری، رفتارهای عجیب یا افکار منفی شدید)
در این مطالعه، ۱۸۵ نفر از سالمندانی که ۶۵ سال به بالا بودند، درباره‌ی تجربه‌های آسیب‌زای گذشته، علائم استرس پس از سانحه (PTS)، و ویژگی‌های شخصیتی‌شان پاسخ دادند.
چه چیزهایی مشخص شد؟
سالمندانی که در طول زندگی با تروماهای زیاد روبه‌رو شده بودند، مشکلات شخصیتی بیشتری داشتند.
جالب این‌جاست که مجموع تروماهایی که فرد تجربه کرده تأثیر بیشتری داشت تا اینکه آن تروما در چه سنی اتفاق افتاده.
بخش‌هایی از شخصیت که به «هویت» فرد مربوط می‌شوند، ارتباط قوی‌تری با علائم استرس پس از سانحه داشتند.
اما وقتی پای رفتارهای خاص‌تری مثل «کناره‌گیری از دیگران» یا «افکار عجیب و غیرواقعی» به میان می‌آمد، این ویژگی‌ها هم با تروما و هم با علائم استرس پس از سانحه ارتباط قوی‌تری داشتند.
پیام مهم این پژوهش چیست؟
تروماها اثرشان را فقط در جوانی نمی‌گذارند. حتی در سالمندی، اثرشان می‌تواند در روان ما باقی بماند، به‌ویژه در نحوه‌ی فکر کردن، احساس کردن و ارتباط گرفتن با دیگران.
منبع: www.sciencedirect.com
